"Beni görmek demek, behemehâl yüzümü görmek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu yeterlidir.” İstanbul, 9 Ağustos 1929

Halkına öylesine fedakarane hizmet etmişti ki O’nu kaybetmenin hüznü çok derindi. O’nun kendileri için neleri nasıl başardığı, sadece kendi milleti için değil, dünyadaki tüm mazlum milletler için de bir umut ışığı olmuştu.

Aziz Atatürk'ün halkı için başardıkları, tüm dünyaya örnek olmuştu; bunu da halkının her aşamada bilinçlendirilmesi ve yönetime katkısını sağlamak suretiyle gerçekleştirmişti.

Hayatının son bulacağını O da biliyordu elbet ve halkını buna hazırlarken hangi yoldan ve nasıl ilerlenirse bu emeklerin heba olmaktan ziyade artarak meyvelerini vermeye devam edeceğini de göstermişti.

Geleceğimizi çocuklara gençlere ve öğretmenlere emanet etmiş, en hakiki mürşit olarak da bilimi göstermişti. Köylü milletin efendisidir derken, toplumun özünü ön plana çıkarmış aynı zamanda tarımsal ve kendine yeterliliğin önemine de gönderme yapmıştı.

Ata’mızın ölümünden sonra yaşadıklarımız onun öngörülerinin isabetliliğini her zaman ortaya koymuştur.

O’nun sağlığında da kendisiyle savaşan asker ve siyaset adamları, "O"na hayranlıklarını ifade etmekten geri durmadılar.

Okumak, öğrenmek, bizzat yaşayıp, uygulamak suretiyle halkının iyiliğine olacak çağdaş her adımı atmaktan her ne pahasına olsun çekinmemişti, devrimleri sonsuza kadar değerini korumaya devam edecektir, düşünceleri sadece yaşadığı değil sonraki çağlara da etki etmeye devam edecektir.